Blog 5 Voorlichtingen en Galibi
Door: Sanne Hoornstra
Blijf op de hoogte en volg Sanne
29 Maart 2014 | Suriname, Paramaribo
Voorlichtingen en Galibi
Het gaat hier nog steeds erg goed! In deze blog zal ik wat vertellen over voorlichtingen en over trips die ik in maart en april gedaan heb.
Op 15 maart werd er vanuit het AZ een voorlichtingsdag georganiseerd midden in het centrum van Paramaribo. Er waren grote tenten opgezet, er waren veel verschillende disciplines die hier hun eigen stand hadden. Zo kon je je bloeddruk laten opmeten, je laten wegen en je bloedglucose laten meten. Dit werd dan genoteerd en daarmee konden ze naar de diëtist gaan of een andere discipline om hun verder te laten helpen.
Om half 8 waren we aanwezig en hebben we onze stand opgebouwd. Mijn diëtisten Else en Tiffany waren beide aanwezig. En wat erg leuk was, ze hadden gevraagd of Ingrid het ook leuk vond om mee te gaan dus die was er ook gezellig bij! Ik had een voorlichting bedacht gericht op diabetes en gezonde voeding. Hierbij had ik veel gebruikte productsoorten uitgestald met daarnaast een bakje met de hoeveelheid suikers die er aanwezig zaten in het product. Op deze manier worden mensen bewust van hoeveel suikers er bijvoorbeeld in een Fernandes zit(veel gedronken frisdrank hier). Daarnaast was er een voorbeelddagmenu uitgestald en werden er korte consulten verzorgd. Er zijn vele mensen langs geweest, er stond steeds een grote rij bij onze stand. Dus er was veel behoefte aan!
22 maart stond er een trip op het programma! Namelijk naar Galibi, zeeschildpadden bezoeken. Ik had er zooooon zin in, leek me een bijzondere ervaring. We vertrokken al vroeg per bus richting Albina. Onderweg zijn we nog gestopt voor een lekker ontbijt. Eenmaal aangekomen bij Albina moesten we per boot verder om de rivier over te steken naar Frans Guyana. Eerst moesten we onze tassen in vuilnissen zakken stoppen want die konden nog wel eens nat worden…ook moesten we poncho’s aantrekken. Nou dat hebben we geweten… een open bootje varend op hoge golven… en het begon ook nog te regenen. De oversteek duurde niet zo lang, 20 minuutjes.
Aparte ervaring om in Frans Guyana te zijn. Het is net of ben je in Frankrijk. Franse nummer borden, iedereen spreekt er Frans en ook kun je er stokbroodjes, croissantjes etc. krijgen. We zijn hier zon twee uurtjes gebleven, we hebben een markt bezocht en een gevangenis.
Hierna is onze tocht over de rivier voortgezet richting Galibi. Na een paar uur varen zag je een mooi wit strand en palmbomen, prachtige omgeving. We sliepen in een leuk huis met prima bedden. Na alles te hebben ingericht hebben we wat gegeten en een dorpswandeling gemaakt. Zo bijzonder hoe primitief mensen kunnen leven. S avonds hebben soep gegeten en rond 9 uur (ja, in het pikken donker) gingen we opzoek naar schildpadden. Het waaide zo verschrikkelijk hard, dat je amper kon lopen. En we moesten met een klein open bootje eerst zon 20 minuten varen voordat we bij de schildpadden aankwamen. Ik heb dan ook wel 10x gevraagd of het wel vertrouwd is om nu het water op t gaan… In Nederland was ik noooooit ingestapt. Hoge golven en harde wind, pikke donker… Ik zat naast de kokkin op de boot en ze had wel door(ondanks dat ze me niet zag) dat ik angstig was. Dus zei ze je mag wel tegen me aankomen zitten, hoefde ze niet te herhalen want ging bijna bij der op schoot zitten hahaha. Volgende ochtend bij het ontbijt vroeg ze nog, wie was er nou zo bang en kwam bij me op schoot zitten haha.
Maar het was de moeite waard om deze boottocht te maken. Ik heb grote zee schildpadden gezien, en hele proces van eieren leggen meegemaakt. Het was zo’n bijzondere ervaring echt prachtig.
De volgende dag mochten we zelf indelen. We zijn toen naar de aapjes gegaan. Deze aapjes lopen gewoon los op het eiland maar zijn erg op mensen gericht. Ze springen zo vanuit de boom op je schouders. Er waren ook twee apen die je niet kon vasthouden. Ze hadden scherpe nagels.. dat heb ik gevoeld. Ik had een heel klein aapje vast en komt zon andere aap ineens zo bij me opvliegen om dat kleine aapje te pakken! Ik gilde t uit, schrok me dood haha. Gevolg grote schrammen op mijn benen. De rest van de ochtend hebben we in de zon gezeten en in de middaguren weer de terugtocht ingezet naar Paramaribo. Super leuke trip!
Op 29 maart moest ik een voorlichting geven in Coroni, zo’ n twee uurtjes rijden vanaf Paramaribo. Dit was georganiseerd dor een diabetes educatie groep. Samen met Ingrid en Evan zou ik deze voorlichting gaan geven. Het was een erg enthousiaste groep, met veeeeel gepraat onderweg!
We hebben hier educatie gegeven over diabetes maar ook korte consulten verzorgd. Daarnaast zijn Ing en ik nog even een stukje door het dorpje gelopen. Op de terugweg kregen we een verse kokosnoot en een rietsuikerstengel. En heb nog bij een kraampje met verschillende oliën een flesje van verschillende oliën gekocht. Het schijnt tegen heel veel kwaaltjes te helpen, ben benieuwd ;). Coroni staat bekend om zijn vele kokosnootbomen, mooi aanzicht. Het was een leuke en gezellige dag. Er zitten nog een paar voorlichtingen aan te komen!
Ik ben natuurlijk nog een paar keer uit eten geweest, waarvan ‘ garden of eden’ een bijzondere ervaring was. Ik ben hier samen met Ing wezen eten, we zijn de hele avond weg geweest. Dit is een Thaise restaurant maar dan in een Thaise opgezette tuin, hele mooie omgeving. We hebben een drie gangen menu gehad, heerlijk! Voor de rest ben ik wezen zwemmen en vaak naar de bios geweest.
Ook is er in tussen tijd iets erg verdrietigs gebeurd. Onze huisbaas is komen te overlijden, hij laat jonge kinderen en vrouw achter. Dit nieuws hakte er wel even in. Hij was al een tijdje niet helemaal fit. Maar door een complicatie ( fout van het ziekenhuis) is hij komen te overlijden. Maya, zijn vrouw wou graag dat we aanwezig zouden zijn bij de ceremonie en crematie. Op 10 april hebben we een ceremonie gehad waarbij de priester ons toesprak. Tijdens de ceremonie kon iedereen die wat wou zeggen naar voren komen. Twee studentes van de Kwattaweg hebben toen namens de studenten wat gezegd. Er waren veel mensen aanwezig en veel daarvan hebben gesproken.
Die vrijdags zijn we naar zijn crematie geweest. Dit was een heftige ervaring. Bij Hindoestanen gaat een crematie namelijk erg anders dan hoe we gewend zijn in Nederland. Eerst hebben we bloemetjes om Prem zijn hoofd gelegd en olie gestrooid. Na deze ceremonie zijn we naar de weg naar zee gereden. Hier vind dan de crematie plaats. Er wordt dan hout op elkaar gestapeld en daar wordt de kist tussen geplaatst. Vervolgens steekt de familie de brandstapel aan. Je kunt je wel voorstellen dat het heftig was om te zien.
Bedankt voor het lezen en volgen van mij hier in SU! Vind ik erg leuk.
Liefs San
Het gaat hier nog steeds erg goed! In deze blog zal ik wat vertellen over voorlichtingen en over trips die ik in maart en april gedaan heb.
Op 15 maart werd er vanuit het AZ een voorlichtingsdag georganiseerd midden in het centrum van Paramaribo. Er waren grote tenten opgezet, er waren veel verschillende disciplines die hier hun eigen stand hadden. Zo kon je je bloeddruk laten opmeten, je laten wegen en je bloedglucose laten meten. Dit werd dan genoteerd en daarmee konden ze naar de diëtist gaan of een andere discipline om hun verder te laten helpen.
Om half 8 waren we aanwezig en hebben we onze stand opgebouwd. Mijn diëtisten Else en Tiffany waren beide aanwezig. En wat erg leuk was, ze hadden gevraagd of Ingrid het ook leuk vond om mee te gaan dus die was er ook gezellig bij! Ik had een voorlichting bedacht gericht op diabetes en gezonde voeding. Hierbij had ik veel gebruikte productsoorten uitgestald met daarnaast een bakje met de hoeveelheid suikers die er aanwezig zaten in het product. Op deze manier worden mensen bewust van hoeveel suikers er bijvoorbeeld in een Fernandes zit(veel gedronken frisdrank hier). Daarnaast was er een voorbeelddagmenu uitgestald en werden er korte consulten verzorgd. Er zijn vele mensen langs geweest, er stond steeds een grote rij bij onze stand. Dus er was veel behoefte aan!
22 maart stond er een trip op het programma! Namelijk naar Galibi, zeeschildpadden bezoeken. Ik had er zooooon zin in, leek me een bijzondere ervaring. We vertrokken al vroeg per bus richting Albina. Onderweg zijn we nog gestopt voor een lekker ontbijt. Eenmaal aangekomen bij Albina moesten we per boot verder om de rivier over te steken naar Frans Guyana. Eerst moesten we onze tassen in vuilnissen zakken stoppen want die konden nog wel eens nat worden…ook moesten we poncho’s aantrekken. Nou dat hebben we geweten… een open bootje varend op hoge golven… en het begon ook nog te regenen. De oversteek duurde niet zo lang, 20 minuutjes.
Aparte ervaring om in Frans Guyana te zijn. Het is net of ben je in Frankrijk. Franse nummer borden, iedereen spreekt er Frans en ook kun je er stokbroodjes, croissantjes etc. krijgen. We zijn hier zon twee uurtjes gebleven, we hebben een markt bezocht en een gevangenis.
Hierna is onze tocht over de rivier voortgezet richting Galibi. Na een paar uur varen zag je een mooi wit strand en palmbomen, prachtige omgeving. We sliepen in een leuk huis met prima bedden. Na alles te hebben ingericht hebben we wat gegeten en een dorpswandeling gemaakt. Zo bijzonder hoe primitief mensen kunnen leven. S avonds hebben soep gegeten en rond 9 uur (ja, in het pikken donker) gingen we opzoek naar schildpadden. Het waaide zo verschrikkelijk hard, dat je amper kon lopen. En we moesten met een klein open bootje eerst zon 20 minuten varen voordat we bij de schildpadden aankwamen. Ik heb dan ook wel 10x gevraagd of het wel vertrouwd is om nu het water op t gaan… In Nederland was ik noooooit ingestapt. Hoge golven en harde wind, pikke donker… Ik zat naast de kokkin op de boot en ze had wel door(ondanks dat ze me niet zag) dat ik angstig was. Dus zei ze je mag wel tegen me aankomen zitten, hoefde ze niet te herhalen want ging bijna bij der op schoot zitten hahaha. Volgende ochtend bij het ontbijt vroeg ze nog, wie was er nou zo bang en kwam bij me op schoot zitten haha.
Maar het was de moeite waard om deze boottocht te maken. Ik heb grote zee schildpadden gezien, en hele proces van eieren leggen meegemaakt. Het was zo’n bijzondere ervaring echt prachtig.
De volgende dag mochten we zelf indelen. We zijn toen naar de aapjes gegaan. Deze aapjes lopen gewoon los op het eiland maar zijn erg op mensen gericht. Ze springen zo vanuit de boom op je schouders. Er waren ook twee apen die je niet kon vasthouden. Ze hadden scherpe nagels.. dat heb ik gevoeld. Ik had een heel klein aapje vast en komt zon andere aap ineens zo bij me opvliegen om dat kleine aapje te pakken! Ik gilde t uit, schrok me dood haha. Gevolg grote schrammen op mijn benen. De rest van de ochtend hebben we in de zon gezeten en in de middaguren weer de terugtocht ingezet naar Paramaribo. Super leuke trip!
Op 29 maart moest ik een voorlichting geven in Coroni, zo’ n twee uurtjes rijden vanaf Paramaribo. Dit was georganiseerd dor een diabetes educatie groep. Samen met Ingrid en Evan zou ik deze voorlichting gaan geven. Het was een erg enthousiaste groep, met veeeeel gepraat onderweg!
We hebben hier educatie gegeven over diabetes maar ook korte consulten verzorgd. Daarnaast zijn Ing en ik nog even een stukje door het dorpje gelopen. Op de terugweg kregen we een verse kokosnoot en een rietsuikerstengel. En heb nog bij een kraampje met verschillende oliën een flesje van verschillende oliën gekocht. Het schijnt tegen heel veel kwaaltjes te helpen, ben benieuwd ;). Coroni staat bekend om zijn vele kokosnootbomen, mooi aanzicht. Het was een leuke en gezellige dag. Er zitten nog een paar voorlichtingen aan te komen!
Ik ben natuurlijk nog een paar keer uit eten geweest, waarvan ‘ garden of eden’ een bijzondere ervaring was. Ik ben hier samen met Ing wezen eten, we zijn de hele avond weg geweest. Dit is een Thaise restaurant maar dan in een Thaise opgezette tuin, hele mooie omgeving. We hebben een drie gangen menu gehad, heerlijk! Voor de rest ben ik wezen zwemmen en vaak naar de bios geweest.
Ook is er in tussen tijd iets erg verdrietigs gebeurd. Onze huisbaas is komen te overlijden, hij laat jonge kinderen en vrouw achter. Dit nieuws hakte er wel even in. Hij was al een tijdje niet helemaal fit. Maar door een complicatie ( fout van het ziekenhuis) is hij komen te overlijden. Maya, zijn vrouw wou graag dat we aanwezig zouden zijn bij de ceremonie en crematie. Op 10 april hebben we een ceremonie gehad waarbij de priester ons toesprak. Tijdens de ceremonie kon iedereen die wat wou zeggen naar voren komen. Twee studentes van de Kwattaweg hebben toen namens de studenten wat gezegd. Er waren veel mensen aanwezig en veel daarvan hebben gesproken.
Die vrijdags zijn we naar zijn crematie geweest. Dit was een heftige ervaring. Bij Hindoestanen gaat een crematie namelijk erg anders dan hoe we gewend zijn in Nederland. Eerst hebben we bloemetjes om Prem zijn hoofd gelegd en olie gestrooid. Na deze ceremonie zijn we naar de weg naar zee gereden. Hier vind dan de crematie plaats. Er wordt dan hout op elkaar gestapeld en daar wordt de kist tussen geplaatst. Vervolgens steekt de familie de brandstapel aan. Je kunt je wel voorstellen dat het heftig was om te zien.
Bedankt voor het lezen en volgen van mij hier in SU! Vind ik erg leuk.
Liefs San
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
